Today is my turn for this blog hop. I have already posted about it here. On top of the project we had to make, as I told you on my previous post, we had to talk a little bit about our experience on this issue.
Σήμερα είναι η σειρά μου γι’ αυτή τη δράση, για την οποία σας μίλησα εδώ. Και εκτός από το έργο που σας είπα ότι έπρεπε να φτιάξουμε, στην ανάρτησή μας θα έπρεπε να πούμε και δυο λόγια για την εμπειρία μας.
I have posted about my cancer here. I do not want to talk about it again. I just would like to tell you how I felt then and after my surgery. I have been cancer free for the last 3,5 years. I was lucky enough to not having gone under chemo. Just radio-therapies that did not give me a bad time and had the opportunity to go on with my work 3-4 days after surgery.
Σας έχω μιλήσει για τον καρκίνο μου εδώ. Δεν θέλω να τα ξαναπω, θέλω μόνο να σας πω το πώς το βίωσα τότε αλλά και το μετά. Έχουν περάσει 3,5 χρόνια από τότε. Στάθηκα από τις τυχερές. Δεν χρειάστηκε να κάνω χημειοθεραπείες, παρά μόνο ακτινοθεραπείες, πράγμα που δεν με κουρέλιασε και είχα τη δυνατότητα να συνεχίσω τη δουλειά μου ήδη 3-4 μέρες μετά την επέμβαση.
I did not take it seriousely, says my husband. It is correct. Maybe it was my way to face it. I did not believe not even for a moment that It would take me down. I felt from the first moment that it was something that would definitely pass. I always thought that I would face it, since women in my family suffered from it, but I also was sure that I would survive.
Δεν το πήρα σοβαρά μου λέει ο άντρας μου. Είναι αλήθεια. Ίσως ήταν η άμυνά μου αυτή. Δεν πίστεψα ούτε μια στιγμή ότι θα με έριχνε. Το αντιμετώπισα από την πρώτη στιγμή σαν κάτι περαστικό. Πάντα πίστευα μέσα μου ότι θα το πάθω, μια και έχω οικογενειακό ιστορικό και πάντα ήμουν σίγουρη ότι θα το ξεπεράσω.
Everyone around me was more anxious than I was. A strange thing happens to me when someone is sick or ill. I am always optimistic and I cannot stand around me people who show me their inquietude. I do not stand anyone disturbing my optimism. I was so sure that everything would go well. And it did. I did not stop for a moment making things using my hands, even while in the hospital. Did I do well or not? Who can tell……What I know is that this was my way to pass through it “easily” and I am mainly referring to the phsycological issue.
Όλοι γύρω μου ανησυχούσαν περισσότερο από μένα. Μια παραξενιά είχα και εξακολουθώ και έχω γενικά στη ζωή μου με τις αρρώστιες. Δεν θέλω να βλέπω ανησυχία γύρω μου. Δεν θέλω να μου κλονίζει κανένας την αισιοδοξία μου. Είχα μια απίστευτη σιγουριά ότι θα τη γλιτώσω εύκολα. Δεν σταμάτησα λεπτό να φτιάχνω πράγματα με τα χέρια μου, ακόμα και μέσα στο νοσοκομείο. Εκανα καλά ή όχι; Ποιος θα το πει…. Αυτό που ξέρω είναι ότι με τον τρόπο μου το πέρασα “εύκολα” και αναφέρομαι κυρίως στο ψυχολογικό κομμάτι. Και αισιόδοξα.
Next thing I would like to point out is that I got so many love since I posted about it even before my surgery, that after having finished my therapies, I would like to give all this love back. Love that protected me when I so much needed it. I found the way, because I looked for it. The sense of the community and volunteering is not very developed in my country, as Jennifer describes on her post. But those who are willing to offer, they can find their way.
Και το άλλο στο οποίο θέλω να σταθώ είναι ότι πήρα τόσο πολλή αγάπη από τόσο πολύ κόσμο μια και το δημοσιοποίησα από την πρώτη στιγμή, που τελείωνοντας τις θεραπείες μου με απασχόλησε πολύ πώς θα επιστρέψω όλη αυτή την αγάπη που με προστάτεψε όταν την είχα ανάγκη. Τους τρόπους τους βρήκα, επειδή ήθελα και έψαξα. Δεν είναι τόσο ανεπτυγμένη στη χώρα μας η έννοια της κοινότητας και του εθελοντισμού, όπως την περιγράφει η Jennifer στην ανάρτησή της, που τη μετέφρασα ολόκληρη γι’ αυτόν τον λόγο. Οποιος όμως θέλει, μπορεί να βρεί τους τρόπους.
But let us take a look at the project we had to make. It is a project against breast cancer that should be given to comfort someone. I started thinking about a quilt. But then, I decided on making something more unusual. Something that will be hung on a wall giving a message of hope and optimism.
Ας πάμε όμως τώρα στο έργο που είχαμε να κάνουμε. Ενα έργο που να έχει σχέση με τον αγώνα κατά του καρκίνου του μαστού και που θα το χαρίζαμε κάπου που να “πιάσει τόπο”. Στην αρχή σκέφτηκα να κάνω ένα πάπλωμα. Μετά όμως, όταν ξεκίνησα, αποφάσισα να κάνω κάτι λίγο πιο ασυνήθιστο. Να κάνω κάτι που θα μπει σε έναν τοίχο και θα δίνει ένα μήνυμα αισιοδοξίας και ελπίδας.
For me it was necessary this work to be made also in green color, the color of the hope. I was thinking this color also for my quilt. And then I thought about the tree of life. A tree of life full with green leaves, that has its roots down in the team, in all of us. “No one is alone on this fight” is my message written in Greek. A tree of life full of pink ribbon, full of optimism.
Για μένα δεν μπορεί να υπάρξει τέτοιο έργο που να μην έχει και πράσινο μέσα του, το χρώμα της ελπίδας. Το σκεφτόμουν και για το πάπλωμα αυτό. Και ψάχνοντας τι να κάνω, σκέφτηκα και το δέντρο της ζωής. Ένα δέντρο της ζωής γεμάτο φύλλα, που έχει τις ρίζες του βαθιά μέσα στην ομάδα, σε όλες μας. “Καμιά μόνη της σε αυτόν τον αγώνα” είναι το δικό μου μήνυμα. Σε κανέναν άνθρωπο δεν αξίζει να περνάει κάτι τέτοιο μόνος. Ενα δέντρο γεμάτο ροζ κορδελάκια γεμάτα αισιοδοξία.
We got for free all materials needed, as described on my first post. Our sponsors were the following (Hobbs in terms of IB Ambassadors Program)
Πήραμε όλα τα υλικά όπως σας είπα στην προηγούμενη ανάρτηση ως χορηγία από τις εταιρίες (η Hobbs έστειλε στο πλαίσιο του προγράμματος των Πρεσβευτών)
I am happy to have started it even the previous month. Covid hit also our door and the burn out that came with it has still been enormous. I wanted to have it ready by this year’s Race for the Cure, but I did not manage to.
Ευτυχώς που ξεκίνησα από τον προηγούμενο μήνα. Ο κορονοϊός χτύπησε και τη δική μας πόρτα και η εξάντληση που έφερε και εξακολουθεί ακόμα είναι φοβερή. Ήθελα να το τελειώσω να το έχω μαζί μου στο φετινό race for the cure αλλά δεν τα κατάφερα.
Soooo much work involved. Fisr of all I designed, cut, fused and appliqued the tree on the background I made using all pink and white fabrics of the collection, that for my case was Hope and Heart.
Ήθελε τόοοσο πολλή δουλειά. Πρώτα απόλα σχεδίασα, έκοψα, κόλλησα και απλικάρισα το δέντρο πάνω σε ένα φόντο που έφτιαξα από τετράγωνα από όλα τα ροζ/άσπρα υφάσματα της συλλογής Hope and Heart που είχα επιλέξει.
I then started making many-many leaves. 118 of them. More than a yard of fabric was transformed to leaves.
Μετά άρχισα να φτιάχνω φύλλα χωρίς αύριο. 118 τον αριθμό. 1 μέτρο ύφασμα έγινε φύλλα.
And then came the time for the ribbons. 47 ribbons made like a very small binding so that they will not fray.
Και μετά ήρθε η ώρα για τα κορδελάκια. 47 κορδελάκια τελικού μεγέθους 3-4 εκ. έγιναν με τη μέθοδο του ρελιού για να μην ξεφτίσουν.
Ι fistly pinned the leaves
Πρώτα στερεώθηκαν τα φύλλα στην αρχή με καρφίτσες
and then fastened by sewing.
και μετά με γαζιά.
I then sewed the ribbons and voila! Letters on the bottom of the project were appliqued in very light thread, in order to pop up, because the fabric I had chosen for them as well as the background had the same intensity. I am very pleased with this project and I am sure that also people from Alma Zois will also be happy. Alma Zois is the largest organization in Greece against breast cancer. The president of the organization, Mrs Michalopoulou and the BoD received my work and I am very happy for it!
Μετά μπήκαν και τα κορδελάκια και έτοιμο. Τα γράμματα στο κάτω μέρος απλικαρίστηκαν με ελεύθερο σχέδιο και ανοιχτόχρωμη κλωστή για να ξεχωρίσουν πιο πολύ πάνω στο πράσινο φόντο, μια και το ύφασμα που είχα διαλέξει ήταν ίδιας έντασης με το φόντο. Το έργο με ικανοποίησε πολύ και ελπίζω το ίδιο να ικανοποιήσει και τους ανθρώπους στο Αλμα Ζωής, όπου το προσέφερα. Αισθάνομαι ιδιαίτερα δεμένη μαζί τους. Γράφτηκα στον Σύλλογο ακόμα αμέσως μόλις διαγνώστηκα. Πριν την επέμβασή μου. Πιστεύω στους Συλλόγους, στις ομάδες γενικότερα. και ήμουν τυχερή που η Πρόεδρος κυρία Μιχαλοπούλου και το ΔΣ του Συλλόγου αυτού αποδέχτηκαν το έργο μου.
Since I have a lot of fabric left (remember I was planning to make a lap quilt), I made several pouches that were also given to people around me, so that they have it in their purse and think about their mammogram every time they see it.
Kαι μια και μου περίσσεψε αρκετό ύφασμα (θυμόσαστε ότι σχεδίαζα να κάνω ένα ριχτάρι), έφτιαξα και μπόλικα νεσεσεράκια για να τα μοιράσω σε ανθρώπους γύρω μου να τα έχουν μέσα στην τσάντα τους και να θυμούνται τις μαστογραφίες τους ή άλλες εξετάσεις.
Finally, I am taking this opportunity to tell you that by my surgery time I had asked for relative blocks to be sent to me by friends or other willing people. I gathered them and made my very-special-against-breast-cancer-quilt that is largely made in Island Batik fabrics, since most of my fellow Ambassadors had sent me a block.
Με την ευκαιρία αυτής της ανάρτησης ήθελα να σας πω ότι τον καιρό εκείνο ζήτησα να μου στείλει όποιος ήθελε, ένα τετράγωνο μικρό ή μεγάλο που να αναφέρεται σε αυτό το θέμα. Τα τετράγωνα αυτά που μαζεύτηκαν από πολλά σημεία του πλανήτη τα ένωσα και έκανα το δικό μου πάπλωμα κατά του καρκίνου που σε ένα μεγάλο βαθμό έχει και υφάσματα Island Batik μια και τότε μου είχαν στείλει πολλές συνάδελφοι από το Πρόγραμμα των Πρεσβευτών. Μερικά από τα τετράγωνα είναι το παραδοσιακό κορδελάκι, αλλά μερικά είναι τόσο ευρηματικά….
Ladies, take care of your self even tomorrow! Please remember your check ups!
Κορίτσια την πρόληψή σας και τα μάτια σας! Εγώ έτσι είχα τόσο καλή εξέλιξη. Το πρόλαβα με τον ετήσιο έλεγχο. Υγεία για όλους μας.
A big thank to everyone contributed to this event. The biggest to Brianna who put all this together and gave us the opportunity to read about all these strong women who went through it in every way.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους συνέβαλαν για να γίνει αυτή η εκδήλωση και ένα ακόμα μεγαλύτερο στην Μπριάννα που είχε την ιδέα και το διοργάνωσε κι έτσι διάβασα κι εγώ τις ιστορίες όλων αυτών των δυνατών γυναικών που βίωσαν τον καρκίνο του μαστού με κάθε τρόπο.
You may see my fellow Ambassadors who also take part in this blog hop and the dates they released their project below:
Στον παρακάτω πίνακα μπορείτε να δείτε τις συναδέλφους μου Πρέσβειρες, πρώην και νυν που παίρνουν μέρος σε αυτή τη μπλογκο-επίσκεψη, καθώς και τις μέρες που ‘εγιναν οι τελικές αναρτήσεις στα μπλογκ τους.
Mania for quilts 
This tree is amazing, Mania! I am also glad you shared your completed quilt of support with blocks by friends, family, & other quilters. I was a brand-new ambassador then and sent a block before I really got to know you. I am glad your journey was not difficult and I know this tree of life will offer so much comfort to others!
LikeLike
Mania, first I want to say, I’m so glad you made it through breast cancer. I do remember when you were first diagnosed and making the ribbon block for you. I understand you not wanting to talk about the experience. I couldn’t talk about it for years afterwards. I thought I would never get to this point, but I did. You can, too. The quilt you made for the hop is amazing. All those leaves and tiny ribbons! What a project to sew them all down, but I know from following your work that you love to do this kind of project. It is lovely. You inspire me. Have a wonderful day.
LikeLike
Υπέροχο έργο Μάνια μου.
Ένα γερό δέντρο με πολλά φύλλα και πολλούς φίλους.
Να είσαι γερή και δυνατή.
Από την αντιμετώπιση τη δική σου , παίρνουμε θάρρος και κουράγιο.
Σε φιλώ.
LikeLike
Beautiful wall hanging Mania! I am so happy you are a survivor and I really believe your positive attitude about all of it helped in every way.
LikeLike
Your wall hanging is beautiful Mania! So thankful you are a survivor!! Those little pouches are sew special.
LikeLike
Πόσο συγκινητικό το άρθρο!! και υπέροχο το έργο σου!! Άλλη μια φορά γειά στα χέρια σου!!
LikeLike