Την αφορμή για το σημερινό σπιτάκι μου έδωσε αυτό το quilt που είχε ανεβάσει κάποιος στην ομάδα στο Facebook “Και στην Ελλάδα αγαπάμε το πάτσγουωρκ” και εγώ μεν το βρήκα στο Pinterest, όπου φαίνεται ότι έχει γίνει από cottoncocktail.blogspot.com, πλην όμως δε λειτουργεί ο συγκεκριμένος σύνδεσμος για να σας παραπέμψω. Τέλος πάντων. Μου άρεσε η ιδέα κι επειδή έχω πει ότι θα χρησιμοποιήσω για τα σπιτάκια μου όσο πιο πολλές τεχνικές μπορώ, σας δίνω και τις οδηγίες βήμα- βήμα:

Ξεκίνησα κατ’ αρχήν με ένα σχέδιο στο powerpoint για να ξέρω πόσα εξάγωνα θα φτιάξω και τι διάταξη ως προς το χρώμα θα έχουν. Εσείς το στάδιο αυτό μπορείτε να το κάνετε και πρόχειρα με χαρτί και μολύβι.

Όπως θα παρατηρήσετε, εγώ προτίμησα να βάλω τα εξάγωνα με την ευθεία πλευρά προς τα πάνω και όχι με τη γωνία τους, όπως μπήκαν στο σχέδιο-έμπνευση.

Στη συνέχεια, έκοψα τα χαρτάκια για τα εξάγωνά μου, με πλευρά 3 εκ.. Βρήκα εννοείται μια έτοιμη σελίδα διαδικτυακά εδώ και την τύπωσα. Χρησιμοποίησα αυτά που στο site έχουν πλευρά 1 1/4 της ίντσας. Στην περίπτωση των εξαγώνων δε μας πειράζει να χρησιμοποιήσουμε εξάγωνα που έχουν βάση τους τις ίντσες μια και δεν υπάρχει συγκεκριμένο περιθώριο ραφής και ούτως ή άλλως η 1 1/4″ είναι είναι 3 εκ.

Πρώτα ασχολήθηκα με τα σπιτάκια και το καραβάκι. Τα εξάγωνα που χρησιμοποίησα γι’ αυτά είχαν δυο υφάσματα. Βρήκα ένα ύφασμα για το σκαρί του πλοίου και ένα για τα πανιά και τα έραψα μεταξύ τους (αριστερά στη φωτογραφία). Το ίδιο έκανα και για τα σπιτάκια, που έραψα μια λωρίδα άσπρη και μια κόκκινη για τη σκεπή (δεξιά στη φωτογραφία).

Τοποθέτησα τα χαρτάκια μου πάνω στις λωρίδες που μόλις έφτιαξα, όπως βλέπετε παρακάτω:

 

 

Αν χρειάζεστε οδηγίες για το πώς φτιάχνουμε εξάγωνα, μπορείτε να τις βρείτε εδώ.

Πήρα μετά διάφορα κουρελάκια – πράσινα για τη γη, γαλάζια για τον ουρανό και τη θάλασσα και ένα κίτρινο για τον ήλιο. Ετοιμάσα όλα μου τα εξάγωνα και τα ένωσα με βάση το σχέδιό μου. Τα πρώτα που έκανα ήταν πολύ παρδαλά τα πράσινα και ενώ τα έβλεπα από τη φάση της αριστερής φωτογραφίας, τα ένωσα. Το αποτέλεσμα ήταν ότι φυσικά δεν μου άρεσαν και στη συνέχεια και τα ξήλωσα και ξανάφτιαξα όλο το κομμάτι της γης. Αυτό για να μη νομίζετε ότι όλα μας βγαίνουν με τη μία, όση εμπειρία και να έχουμε. Δείτε στη δεξιά φωτογραφία πώς τα ξανάφτιαξα. Καμία σχέση, έτσι; Και επίσης δείτε και πόση σημασία έχει το χρώμα!

 

Και τώρα το πιο ενδιαφέρον κομμάτι, το καπιτονάρισμα.  Σαντουιτσάρισα κλασικά με τη βάτα και ένα κομμάτι ύφασμα από πίσω. Θα σας περιγράψω το καπιτονάρισμα όχι με τη σειρά που το έκανα, αλλά ανακατεμένα,  με βάση τα αντικείμενα. Εννοείται ότι δούλεψα πρώτα όλα όσα ήθελα να κάνω με το walking foot ή το κανονικό, αν δεν έχετε, και στη συνέχεια έβαλα το ελεύθερο και ολοκλήρωσα το καπιτονάρισμα.

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν μια γραμμή που χωρίζει τη στεριά από τη θάλασσα και τον ουρανό.

Γύρω – γύρω στον ήλιο καπιτονάρισα μέσα στη ραφή και μετά έκανα μια σπείρα για να δώσω την αίσθηση του στρογγυλού. ‘Εκανα και μερικά συννεφάκια στον ουρανό ελεύθερα.

Η θάλασσα και το καραβάκι τώρα: Έκανα περίγραμμα μέσα στη ραφή στο καραβάκι αφήνοντας όμως εκτός την επάνω πλευρά και,όπως βλέπετε, έκανα επέκταση στις δύο πλαϊνές ραφές, για να δώσει την αίσθηση των πανιών. Επίσης, μια κάθετη γραμμή για να τα ξεχωρίσει και ένα γαζί να ξεχωρίσει το σκαρί από τα πανιά. Στη θάλασσα έκανα κυματάκια.

Τα σπιτάκια: μέσα στις ραφές γύρω-γύρω και κατέβασα τη ραφή από τη σκεπή κάθετα να δώσω την αίσθηση του ορθογώνιου, αλλά εδώ κάτι δε μου βγήκε όπως το ήθελα. Στη συνέχεια σχεδίασα ελεύθερα πόρτες παράθυρα, καμινάδες, καπνό από το τζάκι και το Νο 8 που είναι ο αριθμός του τετραγώνου που έφτιαχνα και φυσικά το όνομά μου. Αυτό όμως που μου άρεσε περισσότερο ήταν τα λειβάδια. Βρήκα αυτή τη βελονιά στη μηχανή μου και τα έσπειρα σχεδόν όλα τα πράσινα εξάγωνα.

Το αποτέλεσμα με ξετρέλανε τόσο πολύ, που λέω να το κρατήσω για τον εαυτό μου. Ωστόσο, το αφιερώνω στη μαθήτριά μου Νάντα, που ξετρελλάθηκε όσο κι εγώ και πήρε από αυτό έμπνευση με μεγάλο ενθουσιασμό!