Χθες ήρθε η ώρα να φρεσκάρω δυο παμπάλαια μπλουζάκια (20ετίας σίγουρα αλλά και εξαιρετικής ποιότητας), τα οποία έχω φορέσει πολύ αλλά τα έχω βαρεθεί και επιπλέον μου έχουν κοντύνει. Πήρα λοιπόν δυο μέτρα δαντέλα από το 1 Ευρώ το Μέτρο (Νικίου 22) για το κίτρινο και άλλο μισό μέτρο για το ιβουάρ από τον Ερωτόκριτο (Περικλέους 42). Το φάρδος της κίτρινης ήταν 20 εκατοστά, ενώ της ιβουάρ ήταν 1,40 και για το λόγο αυτό πήρα και μισό μέτρο.

Επειδή δεν ήθελα να τις φτιάξω και τις δύο πανομοιότυπες, έκανα το ίδιο πράγμα που έκανα και στην ιβουάρ εν μέρει μόνο στην κίτρινη. Εδώ δεν άφησα ύφασμα να κρέμεται, γιατί χρειαζόμουν όλο το υπόλοιπο ύφασμα και έτσι το άφησα στο πλάι ανοιχτό.
Όση δαντέλα μου περίσεψε, την έραψα γύρω από τη λαιμόκοψη. Υπολόγισα το κέντρο της δαντέλας και το στερέωσα στη ραφή του ενός ώμου. Έραψα τη δαντέλα γύρω – γύρω, αφήνοντας τα περισσευούμενα κομμάτια στο ύψος του άλλου ώμου. Έτσι, μπορώ να κάνω ένα χαλαρό δέσιμο και ιδού η καινούργια μου μπλούζα. Κόστος ανανέωσης 2 Ευρώ.